De eerste week zit erop!

Hoii!

Zo, dan is het alweer zondag avond! We zitten hier ondertussen alweer een hele week en kunnen wel zeggen dat we onze draai in Suriname zelf hebben gevonden. Eigenlijk is alles nieuw voor mij: nieuwe stage, voor de eerste keer op mezelf en voor de eerste keer voor langere tijd naar het buitenland, zonder je naasten om je heen. Ik weet nog niet waar ik het meeste aan moet wennen, maar tot nu toe bevalt het me hier prima! Gelukkig doen Mila en ik veel samen en anders vinden we overal wel een oplossing op!

Nou na alle avonturen op mijn eerste stagedag, ging ik natuurlijk vol frisse moed op naar dinsdag. Ik had mezelf voorgenomen om vooral de eerste dagen overal lekker mee te kijken en de dagelijkse routine door te krijgen. Dinsdagochtend wachtte ik dus netjes op mijn beurt voor het krijgen van een taakje. Ik mocht meehelpen met het lopen van de artsenvisite en kreeg de vitale functie lijsten in mijn handen om deze op te noemen voor de arts. Omdat er best veel patienten op de afdeling liggen, ben je hier zo al een uur mee bezig. Erg interessant vond ik het om een beeld te krijgen van wat voor ziektebeelden er zoal op deze afdeling zouden liggen. 

De rest van de dag heb ik me weer laten lijden door de structuur van de dag en meegekeken bij het uitvoeren van bepaalde handelingen, met het oog dat ik dit in de toekomst zelf wel eens zou kunnen doen.

Woensdag viel het me op dat ik erg zelfstandig aan het werk mocht en andere studenten als het ware aan mocht sturen. Tijdens het doen van de controle ronde noteerde ik alle gegevens in de daarbij behorende mappen. Erg leuk om op die manier het overzicht te behouden. Ook heb ik gelijk weer wat weggezakte handelingen opgerakeld, zoals bijvoorbeeld het meten van de bloeddruk met de hand. Je roeit hier met de middelen die je hebt en als de batterijen van de digitale bloeddrukmeter helaas leeg zijn, dan ga je gewoon verder op de manier zoals je het ooit geleerd hebt.

In de middag mocht ik weer lekker mijn eigen gang gaan. Ik mocht een anamnese bij een patient afnemen, zodat deze verplaatst kon worden naar een andere afdeling. Ik merkte dat de zuster een beetje in nood zat en bood mijn hulp aan, waarop ik deze taak kreeg. Ze vroeg mij of ik het eerder had gedaan en ik gaf eerlijk toe dat ik dat hier nog niet had gezien, maar in Nederland al wel meerdere malen heb moeten doen. Dit was wel voldoende en zo kon ik na het bezoekuur weer even lekker bezig zijn. Ja, van die zelfstandigheid houd ik wel!

De positie van een stagiaire en wat hier allemaal bij komt kijken vind ik soms nog wel moeilijk aan te nemen. In principe moet ik namelijk alles al kunnen door mijn vorige opleiding en ik bemerk hierbij dat zusters hierdoor ook sneller iets aan mij vragen. Zo ging de dag lekker snel voorbij!

Donderdag was dan alweer de laatste werkdag van de week, uiteindelijk gaat zo’n week dan nog best snel, hoe spannend elke dag ook is. Vooral donderdag bemerkte ik dat ik meer aansluiting had met mijn nieuwe collega’s. Donderdag was de dag dat ik wat meer foutjes begon te maken, maar alle nieuwe regeltjes werden mij toen ook net iets te veel. Dus daar werd ik dan ook netjes op gecorrigeerd. Ik mocht in de ochtend eindelijk weer iemand helpen met wassen, op een voor mij nieuwe manier: boomstam verpleging. Een groot deel van de mensen wordt hier door de nachtdienst gewassen, dus het kan maar zo zijn dat de dagdienst hier geen bijdrage meer aan hoeft te leveren. 

Verder was donderdag mijn eerste lunch gezamenlijk met collega’s, toch wel even fijn na 3 dagen alleen eten. Tevens heb ik weer veel verschillende nieuwe kanten van het ziekenhuis gezien en wouw! wat is het daar toch groot. Stukje bij beetje zie en leer ik elke dag weer wat nieuws!

Ik moet toegeven dat ik nog erg moet wennen aan de manier van aanspreken tot elkaar hier. In het ziekenhuis gebruik je vaak het woord zuster en spreek je altijd met u, ook tegen je collega’s. De komende tijd zal ik hier dan ook de naam ‘Zuster Kroon’ dragen.

En toen was het eindelijk tijd voor weekend…

Vrijdag besloten we er een heerlijk rustig dagje van te maken. We zouden nog even wat boodschappen doen voor het weekend en alvast weer even wat geld halen. Dat geld halen werd nogal een dingetje, want beide konden wij nergens pinnen! Dus zo gingen wij na een lange zoektocht zonder geld weer richting huis. Ondertussen nog even een lekkere lunch gehaald: rijst met kip, waar we tevens ook nog van konden avondeten, zoveel dit was haha

Zaterdag deden wij een nieuwe poging tot geld pinnen en warempel, dit lukte in één keer! Helemaal blij en deze keer zonder boodschappen, gingen we er in de middag dan weer een lekker rustig dagje van maken.

We besloten het einde van de middag richting Paramaribo stad te gaan, om daar wat cultuur te snuiven en een hapje te eten. We ontmoeten tijdens ons bezoekje aan een dicht museum, een groep met andere Nederlandse studenten. We werden uitgenodigd om de avond met hun door te brengen bij een lokale bar, die die avond een BBQ organiseerde voor nieuwe groep studenten. Zo hebben we even een avondje gesocialized en gelijk wat lokale drankjes geproefd, want dit mocht ondertussen wel een keertje haha

Op zondag deden wij een poging tot uitslapen… helaas lukte dit niet en stonden wij beide lekker vermoeid op. Dan maar weer een dagje aan het zwembad doorbrengen! Tussendoor nog even wat dingetjes voor school gedaan, alvast ter voorbereiding van de opdrachten die we zullen moeten gaan doen. Waarna we voor de avond een lekkere pasta in elkaar hebben gezet en nu lekker op tijd ons bedje induiken!

Slaaplekker allemaal!